Achara

De stroom van de waterval leek magisch te vertragen toen je prachtige

lichaam verrees uit het water van de met lotusbloemen gedecoreerde rivier.

De zon verwarmde onmiddellijk je getinte huid en kleine neveltjes werden

geboren in de sacrale naaktheid van je poriën die leken naar zuurstof te

happen in het ochtendgloren van de zon die een onzichtbare cape

over je ranke schouders sloeg, en je de dag uitdaagde met een glimlach

waarvoor men een kathedraal zou bouwen, en een blik die mijn

hart balsemde in de perceptie van een ziel die verloren liep in de

dieptes van je ogen en de beloftes die geboren werden op je vuurrode lippen.

De natuurgeluiden verstomden toen je mijn naam fluisterde en de warmte

in mijn hart simpelweg de weerspiegeling van de gloed was die ik kon bewonderen

in je prachtige ogen, die je soms heel kort sensueel sloot om te herladen in

de magie van het moment en de bloed belofte die onze zielen schreven terwijl

mijn ogen je verkenden als ontdekkingsreizigers die tevreden het noorden

kwijt waren in de ravenzwarte golven van je haar dat naar bloesems rook.

Je aanraking op mijn huid was de communie van de mythische dromen die

ik voor je koesterde en die je voorgoed een vrijgeleide gaf om af te dalen

via een marmeren wenteltrap tot recht aan de gevel van je kloppende hart.

Ja ik herinner me…