Heerlijk om het onderscheid niet meer te zien tussen je wit satijnen galakleed
en de eindeloze collage van je poriën die je lichaam aftekenen in de eerste
nachtschaduwen, je loopt voorbij in prachtige rode stiletto’s waardoor je
de elegantie krijgt van heilige wierrook die danst in de spiegel van je ziel.
Dit kan gerust onze laatste ‘goedenacht’ samen zijn, maar de duivel mag
morgen halen, zolang ik vannacht nog bij je ben, de wereld staat te kloppen
buiten onze vestingmuren en verdrinken in je ogen is al wat ik wil en wou.
Houden van is de gifbeker die de kosmos op het menu heeft gezet, de
mooiste kopie van de goddelijkheid en de tragedie die ons blijft bezighouden
tot het laatste zand uit de loper is gelopen en alles terug op zijn plaats zal vallen.
Zalig is het zich in te beelden dat je lippen de tijd kunnen bevriezen en dat we
veilig zijn, terwijl ik wandel op je glimlach en je kussen de remedie is voor
de dagen wanneer het regent in ons harten en stormt in onze verenigde zielen.
Hou ervan hoe je de nacht blijft uitkleden tot de rauwheid van de zonsondergang,
elke seconde is een leven, elke minuut is een nooit eindigend verhaal, elk uur is
een borrelbad in complete extase, je lichaam is proeven van de lichthemelen.
Jij bent het verhaal, geen kastelen en draken, maar liefde die een pirouette
doet op je lange elegante wimpers, je lippen waarop mijn bezwaren moeiteloos
averij maken, je parfum die mijn favoriete hallogeen dessert is, je woorden
die mijn beste vrienden zijn, en je hartkloppingen die mijn lied zijn geworden.
Van je houden is ademen…
