Vluchten was nooit een optie toen je stem de stilte doorbrak
in de doodsstrijd van de nacht en je naast me kwam staan
zodat ik je hart zag kloppen en je ziel kon horen zingen.
Een aanwezigheid zo sterk dat ik hyperventileerde in dezelfde
zuurstof die je ogen de glans gaven van eeuwenoude juwelen.
Zwijgen was nooit een optie toen ik voor het eerst met je
satijnen huid in aanmerking kwam, de streling van goden die
samen gingen baden in de honing der koninginnen op de achtergrond
van de zon die goedkeurend onze liefdesbrief verzegelde met wassen
warmte en de temperatuur die zwoel onze eenheid zou verbinden
in de ceremonie waarbij planeten vergaten te toeren en jij voor heel
eventjes het middelpunt werd van het magische universum, met het
Ijs van de ringen van Saturnus traden we in het kosmische huwelijk.
Vergeten was nooit een optie omdat de tijd slechts een leven kan
indelen in kreuken doch nooit de in bloed geschreven letters volledig
kan doen verdwijnen in het stof van de tijd, in de zwaktes van dit lichaam
voel ik nog steeds de gloed die ik van je kreeg toen we een werden in de
passie van talloze onbezonnen nachten en de dagen waar je nu nog
over mijn schouder zucht en kreunt in de onzichtbaarheid van vandaag.
Foto: Pixabay.
