In het onverwachte van de ontmoeting borrelde de magie als
bubbels uit een beste Champagne naar de rand van een ijzig glas
uit je ogen waar ik heel eventjes een enkele traan kon ontwarren
in de elektriciteit van onze blikken die op rampkoers elkaar
troffen in een kaakslag op onze ziel, omdat vergeten nooit
optioneel was en onze relatie niet kwam met een gebruiksaanwijzing.
Beeldmooi bezocht je terug mijn dromen met de fonkeling van je
ogen die me visueel streelden zoals je altijd deed vlak voor het
inslapen van de zon en de zorgen die als vederen van ons afvielen
op het dekbed van de duistere nacht waren wij een waren in de duisternis.
Terwijl je in een zielsuitdagende houding stond aan de andere zijde
van de zaal, kwam mijn hart in ademnood en filterde mijn brein de
eindeloze kussen op verlaten stranden in de tropen en de beloftes
onder de regen in de stedelijke jungle die ons niet kon deren in de
droom die altijd de saus was op een dessert waarvan we dachten
dat die nooit zou smelten, mijn geamputeerde ziel kreeg fantoompijn
bij het zien van je bewegingen en de onuitgesproken woorden die
mijn richting kwamen toevliegen als monarchvlinders, wondermooi
als elfen tijdelijk kleur gaven aan de lentedagen van mijn leven.
In je ogen zag ik het verhaal waarvan ik nooit afscheid heb genomen.
Wow!