In caleidoscoop gedachten spin ik een verlangen web in de hoop je eeuwige
blik te vangen in mijn netvlies om het te koesteren in de hitte van mijn ziel.
In de vluchtigheid van de dagen ben ik ’s nachts op zoek naar een aanlegsteiger
om het zeilschip van mijn bedenkingen aan te meren op de kade van verlangen.
Je ogen weerhouden de schatten van de duisternis, je innerlijk licht is de combinatie
die het donker kunnen breken tot een glasraam waarin zwarte zwanen zich vormen
op een meer waarop mijn ziel drijft in absolute stilte en wachtend op je hartslag.
In een geraffineerde dorst ben je de sprankel in mijn wijn, het boeket dat zich
voor altijd wil nestelen op het palet waarin de transparantie van mijn hart rust.
In die ogen van jou kan ik langzaam rondzwemmen in de gloed van je lichaam
omdat je de lotusbloem bent die de dag streelt en de nacht blijft kussen.
In puzzelstukken woorden spreken je ogen tot me en steel je behendig
meesterlijk mijn lichaam die lijkt te ontwaken uit de oneindige slaap.
In je breekbaarheid herken ik de sterkte van je woorden en het intense
van je aanrakingen verwijderen de innerlijke schil van mijn herrezen ziel.
Met de sensualiteit die je jezelf eigen hebt gemaakt ben je de ultieme
prinses van de nacht die de dag plooit in origami daden en woorden,
Je vingers schilderen je verhaal op mijn naakte lichaam, je ogen halen
je verloren verhalen terug naar boven, en je kussen branden mijn wonden
toe als een brandmerk die je nalaat op mijn innerlijk stoffig testament.
In je kristallen energie zet je de wereld nar je hand en verstommen de
stemmen der mensen onder het gewicht van je fluisterwoorden en het
collage kreunen van onze lichamen die voor altijd aan elkaar zijn verzegeld.
