De zon zwicht weer gevat door de chantage van de nacht, en ik adem op het ritme van het doodslied der golven. Daar ik alles aanvoel wat onzichtbaar is, bega ik de fout dat te verwerpen wat juist vandaag mooie en teder is. In vorige levens was ik waarschijnlijk niet beter af, connectie tussen het purperen mysterie van gisteren en vandaag?
Hoe kan ik vertellen aan de oceaan dat mijn dagen nu geregeld worden door die raafzwarte Koningin, dat ik zonder haar uitdroog als een verlaten vis op de goudgele korrels. Met de kracht van Shinto analyseer ik de tekens van de toekomst, het occulte laat me weten dat morgen misschien wel eens de wolkbreuk zou kunnen zijn die me definitief zal opslorpen om te vernietigen en ergens te laten aanspoelen op een ander strand in een vreemd land, om aan te tonen dat dromen bedrog zijn.
Ben je er vandaag maar en zal je morgen zijn? Zal je blik mij eeuwig zuurstof leveren voor onze liefde? Zullen je lippen mijn bevroren lichaam ontdooien, zullen je woorden en je lach mij doen ontwaken en me beschermen als een onzichtbaar schild?
Met honderden vragen vecht ik tegen de avond in, omdat eenzaamheid nooit meer een verpozing zal zijn voor me. Indien ik mezelf kon doden om eeuwig bij jou te zijn zou dit een gebaar van geluk zijn, maar ik weet dat je net als ik kind van Scorpio bent, illustere magische band met kosmische krachten, wij zweven over het leven, omdat wij getraind worden door ons genetisch erfdeel te overleven ten koste van alles.
Ik ben schorpioen en het strand zal altijd mijn strijdtoneel zijn, hopelijk kom je mij vervoegen en zullen we de duistere nacht ridiculiseren tot een louter natuurlijk schouwspel, er is een kans dat we eindelijk onze ketens kunnen breken en echt van een vrijheid en geluk genieten die tot nog toe voor ons onbekend was. De droom leeft.
