Uit de verlaten, grijze lucht valt de regen zachtjes neer. Het is een plezier om deze druppels te zien dansen op de grond, ze glijden weg tussen de groeven van de stenen ergens ver weg achter een eindeloze muur van beton, of ze gaan er omheen en dringen door deze vervuilde wereld om de bloemen een kans geven te groeien. In mijn stille eenzaamheid kan ik de regen horen tikken tegen mijn kleurloos raam. En iets ver weg in mezelf sterft weg want ik weet dat de regen moet gaan. Wanneer het echter regent probeer ik alles te vergeten en heb ik het gevoel dat de wereld zachtjes meezingt op het geluid van de pletsende druppels ergens in een dor verlaten steeg in één of andere duistere stad.
Beseffend dat ik maar een dagdromer ben, maar ik zie mezelf in de regen, al klinkt het gek in die kleine regendruppels vind ik de weerspiegeling van wat ik voel, van wat ik wil, van wie ik hou!
Ik hou van de regen want wanneer het regent heb ik de neiging om maar eventjes de realiteit te ontvluchten, en maar eventjes mijn diepste gevoelens de vrije loop te laten, zo krachtig als het bloed dat in mijn aderen stroomt, zo mooi en eenvoudig als het regenwater dat in de goot loopt.
Dit element van de natuur laat mij een kans mijn eigen problemen te ontvluchten in mijn eigen regendagen. Telkens er een regendruppel langs mijn wang schuurt denk ik aan jou en aan diezelfde glans van dit kleine druppeltje, die heel diep in je wondermooie ogen zit. En terwijl de donder en bliksem de gevoelens die ik koester bestempelen en de druppels van mijn gedachten en aandacht stelen, ben ik aan het dromen van een land waar de regen niet nodig is me te verleiden tot een glimlach. In een wereld waar jij de plaats zou kunnen innemen van de regen.
Soms wou ik dat ik niet zo trots was en dat ik één van mijn tranen kon laten samensmelten met het edele vocht dat zachtjes op me neervalt.
Het geluk zal ik vinden de dag dat ik zonder de regen kan leven, tot dan hoop ik dat er altijd een regendruppel tegen mij zal aanbotsen, want in die druppels zal er altijd een glans zijn die me doet denken aan jou, zolang ik een kans krijg om mijn innerlijke te veruitwendigen in de regen heb ik stof om verder te dromen, gevoelens die je misschien zult begrijpen wanneer er op een eenzame dag een regendruppel tegen je raam tikt.
