De tip van de sluier

Celeste

Omdat ik me nu voorbereid op de nacht die zich zal kleden met de schamele overschotten van de dag, denk ik aan je en ik trotseer de duisternis met een zoete glimlach van euforie. Mijn gezicht kleurt al naar gelang je reacties van onbegrepen waarde, omdat elke dag een fossiel is, een denk steen voor de dag die zal komen.

De zee staat kalm en in de drukte van je dagelijks bestaan ben je de pilaar waarop ik onbeschaamd tot in de diepste uren mijn dromen bouw.

Je was er weer hé vandaag, ik probeerde hard om onopvallend je gade te slaan in de sterkte van mijn zwijgen omdat ik weet wat er kan afgeleid worden uit een simpele blik, probeer ik mijn ogen neutraal te kleuren hoewel er een enorm vuur verschijnt wanneer ik je zie, een nietsontziende haard dat de fouten en de namen van het verleden doet terugvallen tot onbelangrijk stof naast de urne van het leven.

Hoe zeg ik je wat ik voel wanneer ik zelfs niet weet wat jij voelt? Is je glimlach de toegangspoort tot ultieme gelukken of is het slechts de barrière van de werkelijkheid, grens der realiteit?

Dag, omdat ik jou naar waarde schat verdwijn ik in de massa.

Het heeft geen zin te proberen een droom naar mijn hand te zetten, hoewel het een hoogst aangename gedachte is.

Tot ziens kleintje, een glimlach en een woord zal me troosten op mijn lijdensweg. Hou je kalm meisje want de wereld zit vol valstrikken ; ik heb slechts mezelf aan te bieden en is dit niet genoeg, tot ziens dan maar …

Selena

Vraag me niet wanneer! Vraag me niet waarom maar telkens ik de heldere kleur van je ogen inkijk, krijg ik een steeds terugkerende hallucinatie.
Een kleine meid met raaf zwarte haren en heldere ogen komt naar je toegelopen.  In jouw armen vindt ze immers de liefde die je zo zuinig voor haar hebt gespaard.  Vonkjes springen over van de jeugdige met tranen bedwelmde ogen, naar jouw bruine oasen van onbesproken leven.
In de klem van je armen vindt ze de geborgenheid, omdat het kind voelt dat je, je niet tevreden stelt om alleen mens te zijn.  Aarzelend zacht strijk je haar lange zwarte haren uit haar vermoeide ogen en in die mooie parelen van onschuld, zie ik liefde geboren worden.  Een kleine lach, een stuk glazuur laat de wereld zien dat je meer bent dan woorden en daden.  Elk beven, elke zucht is er één van natuurlijke liefde.  Statig zie ik je blik dolen over de niet-begrijpende hoofden.  Je gaat de onvergetelheid in van een kind wanneer je dochtertje je kust.  Ze is ontsproten uit je liefde en elke dag groeit ze toe naar de dichte volmaaktheid van degenen die haar het levenslicht bezorgden.
Uit liefde wordt geboren! In jouw kind wordt liefde geboren!
Laat je kind het echte verhaal der liefde zoeken ……

Rashonna

Je vertelde iets over hoop toen we samen het kleurloze raam uitkeken hoe de golven werden gedood door de uitstekende klippen van verdriet.

Mensen kwamen en gingen op de dijk, en die dag ging weer de hoek om zoals altijd!

Heel eventjes liet je mij geloven in een droom die ikzelf bedacht had en later afgewezen had toen ik naar de stem luisterde van de andere zijde in mij.

Ik speurde de hemel af op zoek naar een regenwolk die niet scheen te komen om de vormloze pijn weg te spoelen.

En plotseling dacht ik aan halfvergeten dingen die ik eens meemaakte, maar vooral dacht ik aan haar …

Mensen waren met mij aan het praten maar ik scheen de betekenis van hun woorden niet te verstaan, ik voelde immers een onmetelijke leegte.

Ik ben dankbaar dat je me hoop gaf, hoop is vergankelijk maar misschien?…

Ja, misschien komt mijn droom ook wel eens langs?

Phoebe

‘k Voel me te oud om te dromen, ‘k voel me te jong om te leven in een wereld uitsluitend vervaardigd uit realiteit. Honderden voor mij hebben gevoeld wat ik voel, sommigen hebben erover geschreven, anderen hebben hun liefde ten grave gedragen.

Mijn wereld is een spiegel met de weerkaatsing van je gezicht, of misschien is het wel een lied die je woorden herhaald. Gejaagd door de wind beweegt mijn lichaam zich naar de plaats waar ik je kan vinden, net zoals de laatste zomer roos die bloeit naar het licht toe.

Aan iets anders denken dan jou is zinloos, je blijft stromen in de branding van mijn gedachten.

Wat is het dan wat ik voel? Je blijft me maar achtervolgen zelfs een weinige nachtrust gun je me niet, altijd vind ik je terug in mij, net als een levend gedeelte van mezelf.

Woorden zijn maar enkele letters op vergeeld papier, maar wat ik voel kan ik niet vertalen, het is een taal die me vreemd is, of is het wel een taal?

Ben ik dan een koning gevangen in een ivoren toren ergens in het rijk der dromen? Waarom kan ik niet zomaar mens zijn? Ik ben bang iets te verliezen dat ik niet echt bezit !.

De dag dat je heen zal gaan en mijn droom zal doden met je eigen woorden, zal je voor altijd iets veranderd hebben in een droom die speciaal voor jou gedroomd werd, en ik zal mijn eigen wensdroom zien vervormen totdat ik het niet meer herken. Maar ik zal door dromen als een gezicht zonder naam, als een hart zonder liefde.

Yasmina

Wanneer de nacht het juk van de morgen afzweert, zullen de laatste krijgers hijgen op het ritme van de wind. Morgen, wat is morgen?, ijdele belofte van hoop en toekomst. Toekomst wat is toekomst?, schilderij der dwazen, tijdbom der mensen. Ik heb het koud en ik denk aan jou omdat morgen er misschien niet meer zal zijn, misschien ben ik er wel niet meer morgen. Het strand vraagt ook nooit aan de golven om terug te keren. Eenzame man zonder een echte naam, stervend ras in de rode purperen gloed van de zonsondergang omdat de grens tussen gisteren, vandaag en morgen onbestaand is. De fouten uit het verleden zijn de bacteriën van vandaag, de doods nagels van morgen. En jij, mooi gezicht die ik op een voetstuk plaatste, jij bent zoals alle anderen, raadselachtig lichaam van lust en passie, ontgoochelende waterval in de rivier van mijn leven. Omdat ik sadomasochist ben verkies ik steeds terug te houden van mensen, nochtans zijn mensen het niet waard, volk, zandkorrels met een eigen ijdelheid en dwaasheid, verdriet van de romantische zielen.

Ik zal voor eeuwig de kunstenaar zijn die nakend en schrijnend wacht op het oordeel van de laatste zucht, de ultieme extase, de climax van de geest, de rust van het lichaam, een utopie… Dood ontfermt U over mij.