In oase momenten van haar dagen speelt ze behendig
als een ervaren woordenacrobate met letters in
de ring van haar explorerende dagen.
In haar blik ligt de kracht van de eeuwige jeugd.
In haar woorden de wijsheid der geleefde jaren.
Haar présence is de schaduw der genegenheid
welke valt op allen die haar dierbaar zijn.
Bij ieder kruispunt, iedere verlaten brug is ze
de ervaren gids die opgelopen pijn en rampspoed
ventileert in de kracht van haar pen, de waarde
van haar woord, en de weerspiegeling van haar zijn.
De woordenacrobate jongleert op de draad van
haar bestaan tot het grote respect van haar
medespelers in haar eigen prachtig verhaal.
Prachtig gedicht! Vervang id laatste regel vd 1ste strofe ‘welke’ door ‘die’ (welke is een vragend voornaamwoord!)