Je vroeg me je in te ademen met iedere hartslag als de
undercover engel die een knipoog gooide naar de
verboden zoete vrucht in een oogwenk van een seconde,
woorden revolteerden in mijn brein op het ritme van
van mijn eigen hartslag en de fluwelen bewegingen van
je kleine gestalte welke de grootste schaduw kon werpen
over mijn hart en mijn nieuwsgierige ziel, hertogin van
de nacht was je geboorterecht en ik was je verovering
om te houden onder de kandelaar van je intimiteit.
Je vroeg me te praten in perkamenttaal over de lusten
die opgeborgen zaten in de donjon van mijn innerlijke burcht.
Een toegeworpen blik van je waterval ogen was genoeg om de
capitulatie van mijn bezwaren ten grave te dragen in de magie
van het moment, mijn defensieve banier boog eerbiedig
in het stof aan je voeten die ik zou aanbidden als de hogepriester
van je dagen en nachten, je kleurde de zwarte nacht met
facetten die mij onbekend waren en je was de revelatie van
de toekomst die het afstandelijk verleden eindelijk kon inhalen.
Je was het wierrook dat mijn angsten aan de ketting kon leggen,
het parfum die mijn zinnen nachtenlang streelde tot een lied
waarin ik vrijwillig verdwaalde, je lichaam was de oever waar
elke vezel van mijn bestaan zich onbeschaamd thuis kon voelen.
Ik kreeg je van de nacht en je ging heen in het zonlicht van onze
dagen, een levensverhaal en een ongeluk verder, droeg ik mijn
Koningin ten grave in de heraldische kleuren van mijn ziel en hart.
Amor Aeternus.
Afbeelding: Pixabay
