De mistbanken van Avalon braken een voor een stuk toen Pendragon
zijn ogen liet rusten op de ranke verschijning die uit het meer kwam
gereden op een majestueus wit paard, als de dame van het meer die
de ochtend streelde met haar aanwezigheid en een ademhalen welke
weerkaatste tegen elke boom van het dichte woud, toen de twee blikken
uitwisselden als geloofsbrieven die van hand naar hand ging, leek
de bliksem over het geagiteerde water de goedkeuring van de goden
weg te dragen, in de heraldiek van het moment, toen de kaligrafie
van de monniken onvoldoende mooi was om haar schoonheid te
beschrijven, was de koning voor het eerst monarch over zijn eigen hart.
In de schaduwen van het Britse land zwegen de wolven voor het eerst
en was er sinds lange tijden weer een verhaal dat ontstond aan elk
haardvuur in elke burcht en gehucht, de hemel kleurde blauw en
de gedeelde liefde was het cement die kastelen uit de grond liet
rijzen, en mensen liet schitteren in of zonder harnas in de schaduwen
van de zielsgenoten die ten strijde trokken tegen de actoren van het kwaad.
In de schaduw van Myrddin lag er de zegen en de waakzaamheid van
de hoeder van de nevelstaten tussen een beloofde hemel en een zekere hel.
Arthur had niet het zwaard gekozen, Excalibur had Arthur gekozen.
De enige vrije keuze van de koning ridder was tot in de eeuwigheid Guinevere.
