Heb nooit geweten

Heb nooit geweten dat irissen konden breken in je ogen

als knikkers die vallen op de vloer van jeugdige onwetendheid.

Kon niet weten die avond toen je sensueel lichaam de zuurstof

ontnam uit de rokerige kamer als een wervelwind die haar kracht

toont in de elegantie van zichzelf zijn, onbevreesd dapper, dat

dit voor altijd zou zijn en blijven in extatische vastberadenheid.

Heb nooit geweten hoe mooi je wel was die avond in de onthulling

van oosterse geheimen zoals een geluk koekje die je met woorden

kust tot aan de poort van je onderbewustzijn, de orchidee die de

jungle temt in een niet domesticeerbare zucht, je ogen strikten

mijn ziel in de melodie van je woorden en op de dans van je bewegingen.

Heb nooit geweten hoe je iemand kan missen, als een onstilbare honger

die je langzaam verteert in zoetzure herinneringen die na al die jaren

nu nog op het menukaart staat van mijn intiemste wensen, zoals de

kaars smacht naar zuurstof en de maan gedoemd is afscheid te nemen

van de sterren, met dikke tegenzin, in de rebellie van de drift naar de

sensualiteit van de stilte, de kennis te weten wat onvermijdelijk komen zou.

Heb nooit geweten…hoeveel ik van je zou houden.