Je ogen glinsterden onder de constellatie van de schorpioen
en in je blik leek ik de ringen van Saturnus te zien, symbool
van kosmische verbondenheid en gezegend door de zilverglans
van onze maan die licht wierp op onze silhouetten om zo de
schaduwen te vormen van onze alter-ego’s, geen jij en ik meer
enkel wij in het elixir van de nachtelijke heilige duisternis.
Je vuurrode lippen waren de poorten die je geloftes nog net
enkele minuten kon tegenhouden omdat je hart niet tot zwijgen
kon worden bevolen en je ziel het wilde uitschreeuwen als een
bevel naar de kraaien die als levende waterspuwers getuigen waren
van de eed die onze harten smeden in het binnenste van onze
lichamen die hunkerden naar de kosmische omhelzing omdat
huivering en smachten nu zouden versmelten tot de hostie
van ons verhaal die tot de verbeelding zou spreken van de
geveugelde boodschappers sinds het begin der tijden.
Je ja-woord was de oerkreet van de harten die eindelijk
de sleutel hadden gekregen om de mysteries te begrijpen
in de eenvoud van harten die synchroon werden en onze
zielen die de uitdaging der tijden aangingen voor eeuwig,
op het altaar van de stad die gebouwd werd door
bloed en de ontgoocheling der mensen, die dag werd
ik pas geboren op het doopvont van de liefde.
Je bent mijn adem, mijn ziel, mijn droom.
Foto: rechtenvrij.
Prachtig.