Jina

Jina

Herinneringen liggen verbrijzeld aan mijn voeten terwijl je een lied zingt

op een podium van vergeten namen, plaatsen en gekwetste dromen.

Terwijl de pianist de noten uit zijn vingers blijft schudden alsof hij

probeert zijn eigen naam terug in te halen, dwaalt je blik over de

ruimte als een losgeslagen sloep op zoek naar de omhelzing van

een vuurtoren in een zee van mensen, stemmen en de nicotine

die zweeft als een mist over de gebroken harten die zichzelf

oplappen met vergeten melodieën in de eerstejaars uren van de nacht.

 

Je ogen dwalen over de zaal als nachtridders die proberen gebroken

levens terug te lijmen met een notenbalk van klatergoud en een

parfum van verborgen begeerte in de oevers van je bruine ogen.

Je donkere haar valt in het ritme van je hartkloppingen verscholen

achter je ongenaakbaarheidsgordijn die je behendig in plooi blijft

houden, als de sirenes die talloze schepen verleiden in moordende stilte.

Je bent het aperitief van de nacht, meer mysterieus dan zwart, meer

aantrekkelijk dan de vermoeidheid die sensueel aanklopt op mijn

lichaam omdat een ziel zich niet kan permitteren om te slapen.

 

De woorden die ontsnappen over je eenzame rozenblad lippen

dansen voor je ogen op de melodie omdat de maan ook geen

vragen stelt wanneer de duisternis hem telkens weer sommeert.

In de honingtijd tussen seconden voel ik je blik mijn ziel strelen

terwijl mijn hart je beeltenis codeert in elk van mijn cellen, iedere

seconde neemt geruisloos zijn plaats in mijn onderbewustzijn

omdat ik je nooit meer wil laten gaan uit mijn leven, je bent

mijn schaakkoningin op het bord van mijn dromen, ik soupeer je

je op als de delicatesse van mijn leven, oneindige prachtige kunst.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *