In de dansende elegantie van een gloeiend katanazwaard sneed je een
weg in de lagune van mijn slapende ziel op de atol van mijn angsten.
Je ogen waren fonkelende edelstenen die goud deden verbleken in
het sublieme decor van de zwarte nacht die net als ik viel voor
je ontembare charme op het ritme van de tropische regen.
In het vuur van je lichaam kon ik sluimeren als een verdwaalde
vreemdeling in het land van jasmijnrijst en wilde honing.
Je zwijgzame woorden ontsproten uit je ogen als blinde watervallen
die mijn lichaam balsemden in het magie van het moment.
Het bewegen van je lippen deed de aarde trillen in een extase
die een Richterbeving veroorzaakt op de verloren paden van mijn ziel.
In de bewegingen van je lichaam zag ik verhalen ontrafelen waarin we
samen de toon konden zetten in een zee van palmbomen die bogen
bij elk woord die over je lippen rolde om neer te vallen op mijn aandacht
als kristallen parels die verkiezen te sterven in de geboorte van een liefde.
In het moment van de tijd huwden wij voor het tabernakel van de eeuwigheid.
