Kimi

Op de achtergrond van de gedefragmenteerde regenboog, beef ik stil

in de nacht op het ritme die me terugbrengt naar de tijd toen ik je

lichaamswarmte als een dief in de nacht schaamteloos tot me nam als

een degustatie zonde waar ik kon landen als de schemering in alle rust.

De palpitaties van de raafzwarte nacht planten telkens weer

je gezicht op mijn netvlies en ik kan de slaap niet vatten in de asfyxie

van de zwarte nevel, ook al rolt je naam duizendmaal in absolute

stilte over mijn verdroogde en gescheurde lippen die eens de

kruisbestuiving van je kussen absorbeerden als hongerige aquatische sponzen.

In de insomnia ween ik mee met de striemende regen die het einde van de

zomer begeleiden als cipiers naar de kapitale straf, regenboogkleuren

verstoppen zich haastig in de inkt van de nacht en de grenzeloze tijd.

Onmogelijk dit wurgend gevoel te bevatten, je leeft niet meer naast mij

maar je ademt in mij, koppig en wild dirigeer je mijn hartslag nog steeds.

Foto: rechtenvrij.