Mali

In een overdosis van nostalgie bewegen mijn lippen krampachtig

als gewonde grenzen die nog steeds op zoek zijn naar het fluisteren

van je naam die rillingen beveelt over mijn lichaam als een parfum dat

zich nestelt op mijn poriën in  een onbeschaamde uitdaging  omdat

rede en logica niet voldoende zijn in het elixer van mijn leven, bewegen

mijn ogen nog steeds in de hoop een glimp op te vangen van je silhouet,

als de vuurtoren die een onwinbaar gevecht aangaat met de mist.

In een overdaad van melancholie hunker ik nog steeds naar de aanraking

van je haren, zwarter dan de nacht, satijnen gordijnen van de wellust.

Op het refrein van een lied op de achtergrond van mijn dagen hoor ik

je ademhalen, rythmisch mooi zoals de intonatie van je stem, zalvend als

honing op mijn ziel, over de grenzen van de fysica heen ben je nog steeds

mijn gemene deler omdat sommige dingen niet worden vergeten.

In een obsessie van mijn hart, beef ik nog steeds bij de gedachte van

je verschijning, nu nog ben je mijn ontaantastbare vorstin waarop

leeftijd geen grip kon krijgen en ik je vazal van het hart in de heraldiek

van onze verslagen zielen op de veldslag van ons lot, onder jouw vaandel,

wikkel ik mezelf met de gedachte dat ons verhaal zo mooi was dat het

niet kan worden gevangen gezet op het perkament van mensen