In de fluistergangen van mijn leven zie ik je woorden langskomen
als lotusbloemen die drijven op de verzuchtingen van de valavond.
In het lied der intonatie luister ik visueel naar je boodschap,
met muzikale precisie strijk je fossielen littekens glad met de niets
ontziende kracht van innerlijke hoop in een onhoorbare stem.
Vreemd hoe het geschreven woord een eigen leven gaat leiden als
letterridders die de onzekerheden bevechten van gekwetste zielen.
In de acceptatie van een moment ligt de sleutel van de toekomst,
het portaal naar de dimensie die alleen bezoekers toelaat die
assimileren met de kosmische symfonie der harten.
In een onbezonnen moed kruipen je woorden door de naald
van de uitdagende toekomst op zoek naar de diepte in de
draagkracht van je persoon, de prachtige Monarchvlinder
is klaar om vlucht te nemen, in plaats van te vluchten.
