Nebula

In het universum van je ogen zie ik sterrenstelsel imploderen

telkens je naar me kijkt en je irissen het geheim van de tijd in

zich dragen op kometen van verlangens en de kracht van de eeuwigheid.

De geur van je huid vangt me in de nebula van je uitnodigende ziel,

de warmte van je verschijning is de zon die het zwarte heelal rondom

mijn hart heeft doen smelten om plaats te maken voor een nieuw verhaal.

Je stem is het baken in het mysterie van plaats en tijd, de balsem van de

kosmos die me laat reizen naast een ster die ontsproot uit lang vervlogen

beschavingen die de taal spraken van de uitverkoren zoon van Ra.

In de vortex van de tijd ben ik bij je over de wetten van de fysica heen, jaren

zijn nu slechts voetnoten in mijn leven, wie de hemel heeft aangeraakt blijft

ongenaakbaar, in de schaduw van planeten, heb ik je lief, onvoorwaardelijk

tot ik terug kan getijen in de zee der zielen, en rusten op je lippen der goden.