Nog eenmaal…

Nog eenmaal…

Nog eenmaal wens ik de bedwelming van je parfum te ondergaan op mijn

naakte lichaam, omdat ik in angst leef om je aanrakingen te vergeten

In de geheugenbanken van mijn zintuigen die zichzelf afsloten toen

Je verdween op een regenachtige morgen in de nevel die opsteeg als

een beschermend kleed rondom je prachtige lichaam in transitie van

de herderin van de onschuld naar de furie van de belofte van de vrouw.

 

Nog eenmaal wens ik je lippen te voelen voor ik ook mijn laatste halte

aanvang, ik proefde telkens weer de souplesse van je ondeugendheid

en de nasmaak van je hartwensen omdat ik de makelaar was die

je hart een thuis gaf, en jij elke dag als een echte diva bleef dansen in

iedere gedachte die ik had, in elke seconde met de regelmaat van je

hartslag die me de kalmte gaf die alleen poëten en dwazen kennen.

 

Nog eenmaal wens ik je te aanschouwen omdat je gezicht me kan

herinneren dat voor het verdriet er de streling was van de liefde,

de warmte van het haardvuur die ik zag branden in je ogen en de wijsheid

van je persoon die doorheen me kon zien als een oude ziener die

een oude ziel had in een lichaam die de goden enkel konden van dromen.

Nog eenmaal…

 

2 comments

Laat een antwoord achter aan Folkert Buiter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *