De nachten van Edo ademen het verleden uit op het scherp van de snede,
als de samoerais die de zonsopgang respecteren boven de lemmeten van
een gigantische katana, en de zwaarte van duizenden verhalen valt neer
op de historische gebouwen die in extreme koppigheid weerstand bieden
aan de tijd waar de Bushido verstopt lijkt in de zielen en harten van mensen.
Terwijl de wereld buigt voor geld en macht, is de sakura in het gedrang en zijn
de eeuwenoude codes nu enkel kille en monddode rouwende souvenirs.
Aan de voeten van de zuilen van de zwarte pagoda staan onze namen geschreven
In bloed, terwijl de ochtend probeert de grandeur van vroeger terug te inademen
zoals een eenzame vlindervanger die wanhopig de schoonheid probeert te
grijpen ondanks de kennis dat de vergankelijkheid niet valt uit te wissen en
blijft leven in de striemen van de wind, de hardheid van de regens en de warmte
van uit nevel ontsnapte zonnestralen, mensen en namen zijn slechts instrumenten
van het leven die zich bewegen op een patroon welke werd uitgetekend door de
sterren in de heilige tempel die de sleutel heeft van de tijd en vlinderruimte.
Nyoko, ergens sluit je zorgvuldig je origami gedachten achter de vestingwallen
van de burcht die je bouwde in je hart en waarvoor je ziel soldaten gaf om je
je bestaan tot in de dood toe te bewaken, en in de gestolen seconden van je leven,
voel je af en toe de aanwezigheid van je Gaijin, die nu nog diep neerbuigt voor
de celebratie van je bestaan en de inzichten die je met mij deelde, jij bent de jade
talisman in mijn leven, de omamari, die ik nooit perfect zal kunnen bevatten,,
onze ogen begrijpen het grootste mysterie, onze harten vertalen foutloos.
umarekawattara, anata o motto hayaku mitsukeru darō
