Samara

De nacht huilt in agonie, terwijl zwarte wolken beschermend je

silhouet omsingelen omdat je mooier bent dan de duisternis,

de schrijver in me weet dat demonen in mijn geest productiever

zijn dan onbereikbare muzen die gevaarlijk zijn om naar te kijken.

Mijn ziel beeft telkens ik een glimp van je opvang in de foyer

van de dansende nacht wanneer muziek het ritme dicteert

van je hartslag en de letters zichzelf camoufleren naar de

achtergrond, het kruisen van onze blikken is de geboorte van

een microkosmos in de Dom Perignon bubbels, vol leven en

angst om te barsten bij de eerste indringende zonnestralen.

In de Bram Stoker vibe dans je de zorgen weg op de dansvloer terwijl

je weet dat het klatergoud je levensrekeningen niet kunnen betalen

en je ziel huurder zal blijven van de wensen die onuitspreekbaar zijn

in verschillende talen, je tanden bijten zachtjes in je knalrode lippen

totdat je, je eigen bloed proeft en de drang voelt om het te delen

met mijn kussen omdat illusies de nieuwe narcotica is die steeds

zal verkocht worden, en de ziel het slachtoffer en gebruiker is, terwijl

het hart de dealer is, nachtwezens floreren in de donkere zon,

sommige verhalen zijn eeuwenoud als de grafzerken die nu alleen

nog maar spijtoposanten zijn van zwart mooie gedoemde liefdes.

Ik hou van je zoals de dag de nacht liefheeft in het grootste geheim.

A.I-Creatie: Thalmaray alle rechten voorbehouden.