Je proefde heimelijk van je eigen lippen waar albino zandkorrels waren geland
door de wind die je haren had uitgezaaid in een minnende zwoelte waardoor
je ogen fonkelden in de sublieme elegantie van je gezicht dat me aankeek
met de verwondering der dagen en de hunkering der nachten op een bed van morgen.
Bijna onzichtbaar beet je een glazuren krijger in je eigen bordeauxrode lippen
waarbij een onwaarneembaar parfum leek te dansen rond je blozende wangen
en je ogen mijn gedachten gijzelden tot het rationele einde van mijn dagen,
amnestie was niet bespreekbaar voor je fonkelende ogen die zich spietsten in m’n ziel.
Met een klein handgebaar van je vingers die zich probeerden te verstoppen in
je raaf zwarte haar nodigde je mijn zinnen uit om op ontdekkingsreis te gaan
om je dromen en wensen te koloniseren en je land lichaam te claimen in opdracht
van een onuitgesproken storm die nooit zou gaan liggen in de wervelwind van de tijd.
Enkele woorden van je stem waren de strijdkreten in mijn hart die mijn ziel
mobiliseerde om binair de uitdaging aan te gaan, de celdeling in mijn hart
was een voldongen feit en werd beloond met de geheimzinnige roes van je lach
en ik wist toen dat mijn lotsbestemming jouw naam droeg als een mantel over
mijn leven, toen, nu en morgen.
