In het groter worden van je pupillen
heb ik een tomeloze zee voelen kolken.
In de wandelgangen van een schelp
heb ik een felomstreden gezicht gezien.
Niemand zal de zwarte roos stelen
die leeft in de bodem van je ongerepte droom.
Wit marmeren beeld ongenaakbaar op je rots,
onwrikbaar in de branding van je trots.
Je bent meer dan een verhaal.
Jij, heldere traan van verdriet,
langste zucht van de vooravond,
kranige golfbreker, breek de pijn.
Slechts de mooiste zonsondergang
is het waard jouw decor te zijn.
