Soyeon

In je blik lag het bevel om duizenden schepen te laten afvaren onder zilveren

maanstralen om mijn hart te veroveren in de baai van het eeuwige verlangen.

Het op en neer wiegen van je satijnen haar was het startschot van je naam

die zich nestelde in de trapzaal van mijn ziel en mijn gehavende hart.

In de sensuele arrogantie waar enkel jij weg mee raakte was je een Lazarus

elixir die delen van mijn lichaam terug tot leven kon wekken met een simpel

handgebaar die de bakens uittekende van je prachtige amazone lichaam.

In de effenheid van je gezicht zag ik de glimlach van Rodin en de stempel

der goden die me nog eenmaal uitdaagden met de ontmoeting van mijn

betere helft in de hypnose van de zilveren maanstralen die me sinds

lang weer toelieten te zien in de duistere gang van mijn gedachten.

Met de subtiele bijna onzichtbare bewegingen van je heupen deed

je mijn masker vallen in een absoluut verpletterende eenvoud, omdat

je de schaduw was in mijn schaduw, de hartslag in mijn verborgen

donjon, jij en alleen jij kon mijn gevoelens terug onder je vaandel roepen.

In de toon van je stem hoorde ik het gezoem van de bijenkorf in mijn gedachten,

de koningin van mijn hart was thuis in de zwoelte van mijn lusten,

de rilling die je ogen lieten lopen op mijn ruggengraat was je zegel die mij

de verzekering gaf dat liefde verstopt zit in kleine verborgen momenten van

iemand die je elke dag mist, het puzzelstuk dat je ooit eens verloor in de

stagejaren van je leven en die je bleef achtervolgen in je hoofd en je hart.

Niet meer missen en vinden is de sacrale kus op het altaar van de toekomst.

Voor dat ik je heb ontmoet heb ik al altijd van je gehouden.