De geur van natte rijstvelden hangt in mijn geheugen samen met het zicht
op een bloedrode zon die nog enkele minuten zijn nadruk nalaat op de dag
waarin de moesson regen tevergeefs probeerde mijn vergissingen weg te
spoelen in de vergetelheid, je bent er niet en mijn gedachten dolen naar
je toe, ergens waar ik het raden naar heb, het land van gisteren, terwijl
ik mijn afscheid prepareer in de sereniteit van een lotus theeceremonie.
Jasmijnen geur komt rondom mij hangen als je glimlach vroeger, die
mij geheel inwikkelde als een geschenk die elke nacht uitgepakt kon
worden en je ogen keken in algemene verbazing van een ondeugd
die zijn jeugd steeds kon vinden in mijn woorden, mijn zinnen, mijn
verhalen, nu ben jij mijn novelle, onafgewerkt en verre van compleet.
Ik meen je altijd te zien in de kleinste details en probeer deze op
origami wijze uit te strijken in de hoop een teken van je te krijgen.
De nachtschaduwen vergezellen me weer naar het land van Nostalgia,
waar ik bestaansrecht had, een paspoort naar geluk en liefde, vandaag
weet ik niet waar je vertoeft, ik herinner me enkel je kussen die me
in staat stelden om te reizen naar de uithoeken van genot en rust.
Morgen sta ik ergens in een korenveld, zo blond als het bier dat nu
anders smaakt, chocolade zoete paradox, ik droom nu nog in je moedertaal
en het ontwaken is nog steeds moeilijk wanneer de zon dwingend
mijn nachtelijke reis onderbreekt, mijn troost is dan ook dat je me in
de vleermuis nachten komt opzoeken in de wandelgang van mijn dromen.
Mis je…
