In mijn dromen ben ik de tijdmeester waar het einde en het begin
samen bestaan in een universum van palpitaties en zuchten om
de verroeste wijzers van de tijd te kunnen terugdraaien met een zwaai
van mijn cape die me beschermde en mijn verhalen droog hield tot
het punt dat je in mijn leven wandelde in de eeuwenoude kroeg
waar de geur van absint en nicotine kleefde aan ieder uitgesproken woord.
In de oneindigheid van je verschijning zie ik je terug als ik heel
hard met mijn ogen dicht knijp, je blik die de kamer domineerde en lippen
die voorbestemd waren op passioneel gekust te worden totdat de dag
afscheid nam van de stad waar woorden vielen als dolken in harten.
In mijn dromen zie ik je weer met de fonkeling in je ogen die het boeket
was van je ontluikende vrouwelijkheid, als een parfum welke langzaam
een onzichtbaar een naakt lichaam veroverd in het heetst van de nacht.
Als ik de tijd kon terugdraaien zou ik je nog meer liefhebben dan die eerste
nacht omdat de kennis van het verlies pas komt wanneer het onbereikbaar is.
Je blik die ik zorgvuldig opving op de banken van mijn ziel had de magie om
het beste en het slechtste in mij te halen, als een honingzoet debat tussen het
engeltje op mijn schouder en het duiveltje in mijn meest cryptische gedachten.
In mijn dromen manipuleer ik de tijd en neem ik wat je niet gegund was
de onsterfelijkheid van een emotie, in de eruptie van je sensualiteit, is het net
alsof ik je aanraking terug voel op me vallen als de schaduw die onvermijdelijk
op een hart valt wanneer het leeft en beeft voor een enkele bijzondere persoon.
In een overwinningsroes kijk ik naar de verzameling zandlopers en horloges
die nu aan mijn voeten ligt, alles is irrelevant want je aanwezigheid streelt
me weer als die eerste nacht, je kussen smelten weer op mijn geheugen en
ik kan terug in de quarantaine gaan van ons verhaal, al ik nog heb is tijd om te dromen.
Mooi vers ! Tof !
Hartelijk dank Ben! Doet me plezier.