poëzie
Ik herinner me
Ik herinner me dat je oogschaduw me koelte gaf in de hitte van mijn twijfels als zandstormen die je afwende met een faraonische blik die de piramides in mijn hoofd deden beven van verwachtingen. Je was de oase waar ik…
Read more
De zwarte abdij van de tijd
Mijn ademhaling lijkt de ochtendmist aan te trekken die als een hermelijnen jas rondom me zweeft in de ijlheid van de morgen en het zweet van de onrust. In de verte aanschouw ik als een koolstoftekening de vage contouren van…
Read more
Zeg nooit vaarwel
Zeg nooit vaarwel zeiden je ogen die glinsterden door de avondmist die rondom je kleefde als een galakleed die hopeloos je prachtige vormen probeerde te verbergen in de magie van de nakende nacht. De woorden blijven steken in je keel,…
Read more
Hartenkoningin
Een blik in je ogen en ik wist dat ik voor jou zou doden in de veldslag die mijn huid liet vergeten te ademen en de katana in mijn bebloede hand meedogenloos de dag deed overwaaien naar het duistere medaillon…
Read more
Altijd is een deel van je naam
In de schrilheid van je amandelvormige ogen meende ik gebroken spiegels te herkennen, fragmenten van levens die wij eens deelden in de schaduwen van pagoda’s die nu verdwenen zijn in het ultieme zoenoffer van de tijd. Je blik vertelde me…
Read more