Tristana

Mysteries worden geboren wanneer twee blikken elkaar kruisen

als degens in het heetst van de strijd welke onzekerheid als naam draagt.

Gelukkig kan ik verdwalen tot in de eeuwigheid in de caleidoscopen

van je irissen die de grens open laten voor de vagebond ziel die ik

altijd ben geweest in het niemandsland tussen schemering en licht.

In oriëntaalse geheimzinnigheid fluister je nu nog elke ochtend en

elke nacht je naam, letters die een bed vormen waarop ik zweef naar

de beperkte tijd toen ik echt gelukkig was in de zielsrust die mijn

hart liet dansen op het decor van zandlopers die me niet konden deren.

Liefde wordt geboren in de toenadering van kussen die een engelportaal

vormen onder de dreiging van de waterspuwers die machteloos toezien

hoe zielen een verbond sluiten waarbij men toegang krijgt tot de poort

van de zeven werelden waar men plots valt van déjà vu in déjà vu, omdat

sommigen verhalen tegen alle logica in negen katachtige levens lijken te hebben.

Wanneer elke adem er een is van levenshonger wanneer je plotseling

van achter een hoek verschijnt in het licht van de gehavende zilveren maan,

dan is het tijd dat je in het dagboek van je ziel een streep trekt onder de pijn.

Verdriet wordt geboren wanneer je er plots niet meer bent en elke seconde

een wurgmoment is die je woorden doet inslikken, je hoop doet opbergen

in de kast die je ergens hebt staan in de vergeethoeken van je geest, gemis

is realiteit wanneer er geen enkele pleister werkt voor de pijn die nu in je

hart leeft als een kraker die die herinneringen weg probeert te duwen als

in een bijna tumorale amnesie, leven met pijn is ondanks alles houden van.

Foto: Pixabay rechtenvrij.