Zielsleutel

Ik herinner de verstrengelde nachten die beefden op de adem

van Bangkok en de stenen tempelwachters die getuigen waren

hoe je sensuele schoonheid de zon beval te gaan slapen

op een hoofdkussen van beloftes en fragiele hoop die langzaam

over je rode lippen rolden en binnenkwamen in de catacomben

van mijn stormachtige ziel om me te bevrijden in een malaria roes

toen ik verdampte in de schatkamers van je jaden ogen met het

parfum van jasmijn die me begeleide naar een nooit eindigende reis.

In de palpitaties van Milaan voel ik nog je hete adem die de strijdkreet

was van je ongebreidelde hartstocht en de voorbode van hemels

genot, je kus was de sleutel tot de hemelen die mijn zintuigen onderwierpen

aan het ritme van je souplesse en de contouren van je lichaam die

de tempel was waar ik verblijf zocht in het asiel van mijn leven.

In de bruisende stad was een blik van je genoeg om de metropool een

halt toe te roepen en tijd te maken voor een zwoel woordloos verhaal.

Op de stranden van Alexandrië beefden onze lichamen in een ritme die

het begrip tijd kon breken tot in de eeuwigheid, de aanraking van je huid

was de oever en je was het land lichaam, waar ik als ontheemde reiziger

beschutting had gevonden op de muziek van je zacht zuchtende ademhaling.

De sleutel van mijn hart borg je in de kluis van je mysterieuze jade ogen,

nu nog steeds wacht ik op het geluid van het overslaan van het slot in mijn ziel.