Je wimpers waren kleine engelvleugels die de duivel in zijn slaap
beroofden van zijn tranen, je explosieve woorden lieten de vestingen
van de donkere prins kantellen en beven over de abyss van zijn ziel.
Je vliegensvlugge vingers waren de windstreken die de lotussen het
bevel gaven om de argwaan der duisternis te vangen in het aroma
van de extase die je uitstraalde in elke vezel van je Nephilim-lichaam.
Je beloftes ontfutselden het verkoopcontract van Lucifer’s ziel
en in de wildheid van je passionele kussen veroverde je een
plaats in de hemelen, waar tijd irrelevant was, en verhalen nooit
een einde kenden, de gezegende arena waar bloed het zand niet
kon kleuren, alleen maar voeden met de emoties van de liefde.
Je ogen schoten hels vuur wanneer onze lichamen elkaar verkenden
in de aarzeling van de absolutie en in de tuin van Eden welke ons
omarmde met de vergevenheid der dwazen en het geluk der durvers.
Mijn ziel aan jou verkopen, was gewoon mijn innerlijkheid op vakantie
sturen naar een oase die al die jaren mijn onbekende thuis was.
De harp en de drietand liggen nu samen op het zwarte satijnen bed,
er is geen goed noch kwaad, alleen maar de drang naar absolute eenheid.
Foto: Gaston Roulstone@g1production
