In de plateau’s van de rijstvelden snuif ik je parfum op
alsof je nog naast me zou staan in je breekbare elegantie
als hoedster van de finesses van het oosten en de klasse
van het neonrijk waar de lichten dansen in je ogen en de
muziek gemaakt is om ieder van je bewegingen te accentueren
in de zwoelte van de nacht en de onschendbaarheid van de
vroegste morgen waar dromen geboren worden op hoofdkussens
en woorden beloftes de hemelen insturen om misschien te
belanden in de handpalm van een engel die het spiegelbeeld
is van je bloedmooi marmeren gezicht en ik je harstslag
zie kloppen in je ranke hals, je ogen kijken me aan alsof
je sleutelpoort hebt van de hemelen op de heilige bergen.
In de eerste sneeuwvlokken voel ik je aanraking van je
vingers die speels zich een weg baanden doorheen mijn haar
en in de dreigende kilte van de wind hoor ik heel zachtjes je stem
die mijn naam uitsprak met een accent die de specerij was op
het palet van mijn ziel, in je bloedbaan glinsterde de sterrenstof
die je energie was in de liftkoker van mijn ziel en hart.
Het besef dat je er niet bent is de schrijverspluim die afknapt
op het perkament van mijn leven en de traan die poogt
te ontsnappen uit mijn pupil is de getuige dat de grens tussen
gisteren en vandaag is zoals een ijskristal, buitenaards mooi
gedoemd is om te sterven in de hand die het liefdevol opvangt.
Foto: rechtenvrij.
schitterend !
Dank je wel!