Jamila

Jamila

Terwijl ik je lichaam laat smelten op mijn tong, proef

ik de warmte die zelfs  in de extase van de duistere nacht

blijft branden in je prachtige jade ogen als juwelen die

het mysterie van de tijd gevangen houden in de ogen van een

zwarte panter die muteert met de bamboejungle en de ritmes

die mijn gedachten bespelen als een fantastische onafgewerkte

symfonie die elke nacht meedogenloos afwerk in de gekte

van de verliefde componist die in zijn eigen verhaal begint te leven

en te beven met jou herinnering in de achtergrond, steeds aanwezig

in de schaduw, onzichtbaar maar tastbaar in de sfeer van elke avond.

 

Met elke gedachten streel ik je zijden haren terug uit je ogen en

verdrink ik in je ziel omdat deze plaats voor mij het dichtste is wat

ik als thuis ervaar, in mijn geest zie ik je voorbij wandelen terwijl

de Chinese lampionnen van mijn herinnering terug aangaan een voor

een zoals de kussen die je neerplakte op mijn lichaam in de koorts

gevulde nachten en de bezwete lakens die minachting hadden voor

de tijd en enkel oog voor elkaar in de draaikolk van de zielsgebonden

liefde die ik altijd voor je voelde, nu nog spook je in mijn geest als

een verslaving die ik nooit kwijt wil, ik wist toen al dat houden van geen

uurwerk heeft, ik zal altijd van je houden in alle bestaande talen.

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *