In het tranendal van de goden verscholen in de jungle
adem je comateus de zorgen van gisteren in om je
cryptische geheimen te ontzeggen aan een onwaardige wereld.
Aan het voeteinde van je boudoir bed graveerden de oude wijzen
je naam, als houvast in de vallei van de eeuwige zorgen.
Telkens ik dichtbij naast je neerkniel zie ik de verhalen die
opgesloten zitten achter je prachtige wimpers en je gezicht
welke eeuwenlang werd doorgegeven door kunstenaars.
Aan de oever van de smachtende rivier voel ik je onzichtbare
pols die me weet te raken in de regionen van mijn hart die sinds
lang de geheimen van mijn ziel gevangen hielden in een
diastolisch hunkeren naar mijn wederhelft, het begrip dat het
leven zin geeft, als een sleutel die voortgedraaid in het slot valt.
Het puzzelstuk der hemelen welke langzaam zichzelf aan mijn
voeten stort, als het ultieme teken dat ik nooit alleen ben of was.
Magie zit niet in verbeelding, verbeelding is de bloedlijn der
dwazen en uitverkorenen, houden van is eindelijk alles begrijpen.
Foto: Pixabay rechtenvrij.
