In een pleonastisch liefhebben wil ik in een nieuwe taal het geschrift der eeuwen vertalen, de eenvoudigste golf, het simpelste lied. Weken eb en vloed hebben zeeanemonen geplukt uit het rijk van Atlantis. Op de vooravond van de laatste poolnacht zou ik onbestaande dingen leven willen geven, in een elitair geschenk zou ik de tijd willen verzilveren in een egoïstisch gevoel. Daar waar je gaat, over de regenboog, zullen allen gelijk zijn.
In de marginaliteit van mijn verschijning wil ik je herinneren, omdat de purperen gloed langzaam over de stad vloeit. In onbesproken woorden heb ik je het eerste en het laatste gevoel vertaald. De stilte is het mooiste geluid dat er op aarde voorkomt. Een nieuwe marathonloper heeft zojuist de handschoen opgenomen, geworpen door het noodlot. Elke avond is een stikkend ademhalen aan de voet van de verwonde dromen naast de zee.
Geen enkele God geeft nog antwoord op mijn vraag sinds je weg bent, de hemel splijt elke seconde open door immense hemelschichten, de zee kolkt in vuur en ongenoegen van de laatste dag die nacht werd.
De geschriften zijn alweer aan het verdampen naar de horizon toe, elke letter uit het boek van mijn levensverhaal verkleurt en verdwijnt uiteindelijk. De zee is nu een gevaarlijke spiegel van suiker gesponnen golven, de hemel is een tartend stilzwijgen.
Om je terug te krijgen wil ik mijn banier in het vuur houden, terwijl de machten van dagelijkse duisternis deze wereld komen veroveren, onmachtig wil ik toezien hoe ik bespot wordt. Ik heb geen krachten meer, die heb je van mij meegekregen op je reis naar het onorthodoxe geluk.
Mijn oogleden zijn zwaar, mijn zwaard is verroest, de kathedraal van mijn innerlijkheid stort langzaam in één. Omdat ik de eerste onder gelijken wil zijn, zal ik hier op het strand wachten. Wanneer het gehinnik van je witte schimmel aankondigt dat je terug bent, de dag dat de maan zich volkomen blootgeeft in een poëtische vreugde, zal ik er zijn.
Ik zie je nu al voor mij staan in een uiterst machtig zwijgen zal je naar mij toekomen in een statische elegante beweging. Je haren zullen de richting van de zee toewuiven en je ogen zullen het zonlicht terugbrengen over de stad die in duisternis werd gehuld. Je woorden zullen weer gevechten aangaan met de duivels die deze wereld bezetten, de duivel in mij zal ook uitgedreven worden. De zee zal opstaan uit de verrassing van het gekende en ik zal mezelf weer zijn. Mijn beeld zal nooit een plaats hebben in jouw godengalerij, maar laat mij de eerste onder gelijken zijn …
