monoloog

Ergens

Ergens

De nacht verdrinkt zichzelf in de stilte der eenzaten. Ergens slaap je onrustig de dag van je weg. Hoe vertel ik je in een fluisterende storm, wat er in mijn bloed kolkt? Ergens lijkt jij te speuren door de pupil…
Read more
Roes

Roes

  Tot bloeden toe beuken de herinneringen op het zachte vlees der emoties Ik smacht naar je adem en voel de rusteloze pijn van het alleen zijn.   Je naam zal nu voor altijd mijn dagen kleuren op de horizon…
Read more