In een fluistermoment hoorde ik traag hoe je versplintert hart zich
langzaam aan het helen was met de goudaders afkomstig uit je ziel.
In de bamboeveerbaarheid van je ranke lichaam voelde ik de streling
van de feniks die over je waakte in de momenten van je zelfbewustzijn
en die eindelijk je naam teruggaf samen met het vuur in je groene jade ogen.
In iedere mozaïektegel van je vrouwelijkheid lag de inademing van je
verhaal, gewond als een ree in het bos, werd je jager van je lot, de
hogepriesteres die in de tempelruïne van haar naakte geloof van de
bloedwijn proefde die uitgeschonken werd door de zonnestralen
en de natuur beefde onder je lichte voetafdruk omdat je de spiegel
was van alles wat dolende ridders konden begeren in het vergeten land.
In je aanwezigheid voelde ik iedere cel in mijn lichaam knielen in de
preseance van je innerlijke kracht en de warmte van je stem, je ogen,
de schildwachten van je hart, lieten me langzaam door in het rijk
der gereanimeerde verhalen en de beloftes die enkel vrijkwamen door
de kus der verbondenheid in de orde van de gevleugelde zilveren draak.
Houden van je was geschiedenis, houden van je is de toekomst.
Afbeelding met dank aan Jan-Robert Vanderaa.
