Poëzie
Tijdparadox
In nachtelijke dagenraden verken ik je gezicht die een weg zoekt doorheen de rumoerige mensenvlakten. Met een stille kreet bedrijf ik door middel van verlangens, met jou de liefde. Verloren in een web van ijs wekkende verhalen,…
Read more
Laatst gevecht
Ik die al duizenden levenseinden beleefde ontwaak bij de herinnering van je kus, de maan die het strand streelt, de wolf die drinkt uit het meer van geduld. In het absurde van de realiteit zal ik voor je vechten,…
Read more
La Colmena
De dauphin van de duisternis heeft geen troon geërfd, doch de ridders van het noodlot hebben mij het zwaard der relativiteit geschonken. Ik had nog nooit aan een bijenkorf gedacht, prachtig kasteel van verschillende facetten, waarin elke dappere…
Read more
Ongenaakbaar
Ongenaakbaar tast je mijn gevoel aan als mist die door de vingers glipt. Telkens ik een kind zie, heb ik de vage hoop, dat wij eens de kust van de stille kracht zullen bewonen. In het zwarte van…
Read more
Schaduwen der vergetelheid
Omdat de nachten zwaar zijn zwoegen de krijgers met het bloed der dwazen. Het heilige vuur is de pleister op een wonde dat de naam tijd draagt. De helden van heden zijn de skeletten van morgen in een…
Read more
Hartslagen
In de vroegte van de morgen beukt je naam me wakker. In de illusie van het gevoel weet ik dat je me nodig hebt. De nachtrust is niet langer de spons die mijn vermoeide ziel tijdelijk rust gunt.…
Read more