In floraliën velden

In floraliën velden

 

In de floraliën velden die gesponnen werden door mijn hart

springt je beeltenis op in de euforie van de morgen.

Je porseleinen gezicht draagt tientallen namen in een sublimatie

van trots en uitdaging naar de oorsprong van alle verhalen,

legering van schoonheid en woordelijke gevatheid, die mij

prikkelt als het kleurenspectrum van de regenboog die danst

op de ademhaling van de rijzende zon van mijn verwachtingen.

In het satijnen web van vertwijfeling van mijn dagen, vraag ik

mij constant af of de vele gezichten geen Venetiaanse maskers

waren die je droeg om het ultieme geheim te verdoezelen

in een magisch surrealistische poging, om je kenbaar te maken

als de verloren helft van mijn getormenteerd zijn.

 

In de caleidoscoop van namen en beeltenissen, zie ik langzaam in

origamische finesse het afgewerkte beeld verschijnen op het

ervaringspalet in het canvas van mijn leven.

De identiteiten zijn de puzzelstukken der zuchten, de adem

van de liefde, illusionaire tranen die vallen als parels op

gezichten die mijn ogen leren zien met de waarheid

van de entiteit die zich verborgen hield achter ontelbare namen

en mooie gezichten en die de tijdsmomenten gevangen nam,

om ze als korrels te bevatten in mijn zandlopende herinneringen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *