Jisoo

Jisoo

Terwijl mijn blik verloren loopt tegen de ondergaande zon

hoor ik elke seconde in agonie schreeuwen omdat ze een

voor een sterven en nooit meer terugkomen, de glans van

de horizon daagt uit met wespensteken gedachten en  in

de stilte van dit alles men ik je naam te horen zorgvuldig

verstopt in het geluid van de golven die voor mijn voeten

uitrollen als een rode loper naar wat eens een mooi verhaal was.

In de stoffige hoekjes van de tijd die we hebben verloren liggen

herinneringen die zich vastklampen aan mijn ziel, als hoorbare

stappen in een donkere gang die nergens lijken vandaan te komen.

 

In de Ginseng momenten van mijn memorie, zwem ik in mijn geest

in je parfum en speelt je favoriet gerecht met mijn smaakpapillen,

de tasbaarheid is schrikwekkend als de diepte van de leegte die

ik elke dag minutieus probeer te ontwijken, duizenden woorden

wijzen naar jou, melodieën die de nacht proberen te veroveren

genereren het beeld van je ranke lichaam dat rond me kronkelde

als klimop die me een tweede leven gaf, veilig en beschermd van

de idiotie der mensen, en de kuddes die behoefte hebben aan een wolf.

Ik mis je als een eenzaam hart dat hunkert naar vers bloed.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *