Kindertraan

In die ogen die de verwondering van de kosmos kon herbergen

las ik een onmetelijk verdriet, omdat kinderen de wreedheid

nog niet konden vertalen in de grauwe realiteit der mensen.

In de opzwellende traan die probeerde uit te breken lag een

universele ontgoocheling van een jong en zuiver hart dat

inbeukt op de zandloper werkelijkheid van het echte leven.

In het gebroken stemmetje, lag de pijn gedistilleerd uit

duizenden liefdesverhalen en gedwongen breuken die

mensen met en voor elkaar schrijven en beleven.

Auteurs die de woorden niet vonden om dit verdriet te

breken, mentors die een antwoord schuldig bleven.

Een kindertraan is niets meer dan het falen van de mensheid.

Foto: Pixabay rechtenvrij