Lina

Lina

 

In de huivering van de brekende nacht zag ik voor het eerst de satijnen

ogen die zonder probleem zich een weg perforeerden naar mijn

gespalkte ziel om er te landen in de verzuchtingen van mijn identiteit.

Je blik sloeg ter pletter op mijn zintuigen en ik voelde terzelfdertijd warm

en koud aan in de absolutie van je aanwezigheid was ik de schaduw

die eerbiedig plaats gaf aan de stralen van de vuurbol die telkens weer

werd geboren op de horizon van mijn solitaire dagen en slepende dagen.

 

Op de bodem van een kristallen alcoholgeparfumeerd glas zag ik de

weerspiegeling van je zandloper lichaam welke ik vanaf dan inademde

als zuurstof die in mijn bloedbaan me kon revitaliseren zoals de woeste

rivier die buiten zijn oevers blijft treden omdat het riet aan de waterkant

de kracht symboliseert van een verhaal, geen mensenletters, maar gevoelens

die kloppend in de keel en drummend in de hartkamers zorgen dat de mens

wordt wie hij is, onze eerste kus was de matrimoniale eed die onze zielen zou

binden sinds het begin der eeuwen tot aan het allerlaatste glimlachende afscheid.

 

 

 

 

 

 

Foto: copyright Valentine met vriendelijke toestemming voor Thalmaray.be

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *