Lotusprinses

Het mysterieuze karaat gehalte van je donkere ogen meerden aan op het

halfduistere strand van mijn gedachten, als een subliem mistgordijn die

zachtjes een bijna onzichtbare boodschap naliet in de branding van mijn dagen.

In je vorstelijke houding lag de abdicatie van de eenzaamheid, je golvende

haar danste onbeschaamd rondom je porseleinen gezicht als een vestingwal

die uitnodigend doch waakzaam de vreemdeling in me opnam met een

leger van duizend onbesproken lettergrepen, ridders van de verwachting.

Je arm bewoog als een onfeilbare scepter en je ogen bewandelden de

heraldiek van mijn hoop, mijn hart gaf zich over als een page der liefde

in een toernooi waar jij de onbetwiste leenvrouw was van mijn verwachting,

op een voor mij onbekend veld in het land der oosterse regenbogen.

In het parfum van de verloren dynastie was je de lotusprinses die voor

eens en altijd zou heersen over mijn gedachten en mijn feodaal hart.

Op de fossielen troon van de eeuwigheid zal ik altijd van je houden.