In je ogen zag ik de gloed van vervlogen tijden opflakkeren
met een oud aristocratische glans die je gezicht de kracht
gaf om je erfenis op te eisen in de ruïnes van de oude
troonzaal terwijl de pilaren leken op te lichten toen je
halve pas snel je begaf naar het grote raam welke nu
nog enkel een schervenmozaïek was met op de achtergrond
de bliksems die ja salueerden als verdoken kanonschoten.
In ieder van ons was onze religie verdronken in bloed en
ontgoocheling maar het vuur die de feniks voedde in jouw
ranke lichaam was de koorts die harten kon veroveren
met een simpele blik en legers te been bracht om het
huwelijk te voltrekken tussen lot en gerechtigheid, de
prinses verliet de droom om het sacrament van de liefde
terug in het zonlicht te plaatsen en te verdampen van
mythe naar de verste uithoeken van de kroon.
De revolutie is dood, lang leven de koningin.
