Nysa

Nysa

Terwijl koude regendruppels sterven op mijn gezicht en mijn

innerlijke littekens boetseren , tuur ik in de eeuwige duisternis en

wordt ik genegeerd door de kilte die ik al lang niet meer voel.

In de kennis dat ik ook deze dag zal eindigen in een gitzwarte kamer

waarin het lijkt dat de slagbomen op de grenzen van gisteren en

vandaag fluïde zijn geworden en ik alleen maar kan denken aan

de nooit-geboren kussen die samen met jou verdwenen achter

het zwarte satijnen gordijn van een balancerend noodlot.

 

Terwijl mijn demonen barbecueën in mijn hart, speel je de harp op

mijn ziel en met elke handbeweging voel ik een verfrissende douche

van memories en anekdotes op het funerarium van mijn desolaat leven.

Morgen begint weer de forensische zoektocht, zoals elke dag, naar

tekens van jou die ik per uitzondering lijkt te herkennen in de ogen

van een onschuldig kind, de zwoelte van de zomerwind of de trouwheid

van een Duitse herder, af en toe doorbreekt je onzichtbaarheid mijn

dagen omdat houden van de navelstreng is van de kosmos.

 

Wacht op mij, zoals ik nu adem voor jou.

Dum spiro spero.

 

Foto: rechtenvrij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *