Nyxa

Nyxa

Op mijn tranenkanalen zie ik nog steeds je gezicht varen naar

de waterval van de versleten en vergeten zwarte dagen, omdat

de feodale liefde voor jou een verhaal was van veroveringen

en het sluiten van verdragen met een kus of een met bloed

doordrenkte kaart, nu vertel ik aan de raven die me gezelschap houden

hoe je schoonheid legers op de been konden brengen en de

wijsheden van de narren aan het hof, niet alleen spot in zich droegen.

 

In tijden toen het woud leefde en beefde onder het getrappel

van je witte schimmel, was ik de leenknecht van je hart, de vazal

van je lippen, en de huurling die blindelings het wapen greep

omdat woorden nooit genoeg leken, en daden onder de vloek

zaten van magiërs die de sleutels van het rijk niet wilden delen.

Jij was de prinses van het schaakspel waarvan verwacht de troon

te bestijgen, niemand dacht eraan dat de scepter nooit zou rusten

in je fluwelen handen, of je blik niet zou rusten op de kroon.

 

Op het hoogtepunt van je gratie koos je er echter voor om het

schimmenrijk te betreden, als vorstin van het licht, de leeuwenkuil

in omdat je, je hart niet kon geven en in een harnas zat sinds je

geboorte, de maliënkolder weerstond het hardste staal maar

niet de pijn die je voelde in je ziel, de erfgename van Avalon

koos zelf haar lot, zoals weinig koningskinderen dit privilege hadden.

Je lichaam is misschien verteerd door de vlammen nu, maar mijn

kroonprinses zal je blijven onder elke vlag in eender welk land.

Noblesse oblige…

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *