Parfum

Parfum

Het parfum die je naam draagt vangt nog elke dag de

onzichtbare tranen uit mijn ogen, als het mistgordijn die

de oevers blijft afbakenen van mijn herinneringen.

Je porseleinen gezicht danst nog elke avond voor mijn ogen

tot ik in slaap val met een glimlach op het strand van mijn ziel.

Ergens in een malaria zwoelte lig je te ademen naar de sterren toe,

je lichaam beweegt op het ritme van je ademhaling als de bamboe velden

die een ballet opvoeren in de eeuwige groene vrijstelden.

 

Ver weg over de horizon in het land van de ontelbare tempels

heers je over je leven in devote controle in de tempel van je stilte.

Slechts nu en dan leviteren je ogen boven de massa in de hoop

de brug te herstellen tussen gisteren en vandaag, een hopeloze mantra

die in de eenvoud van monniken sterker wordt door de demon van de tijd.

Iedere porie van mijn huid zoekt nog steeds naar je parfum de goddelijke

sjaal die me heeft bevangen en me troost geeft in zintuiglijke spijt.

In de orchideeëngeur rust mijn “ik hou van jou”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *