Venetiaans masker

Venetiaans masker

Achter een Venetiaans masker zag ik je ogen, mijn wereld.

Hoe met het knipperen van je donkere glanzende onbevreesde kijkers

de pracht van Versailles leek in je op te nemen in een majestueuze

gratie die mijn hart veroverde met de eerste schuchtere beweging

van je lichaam die je jurk uitdagend deed wapperen op een ritme

die enkel wij konden waarnemen in de extase van het fluistermoment.

 

Achter een Venetiaans masker probeerde je parfum te ontsnappen

langs je neusvleugels om te landen op knalrode volle lippen die de

oevers waren waarop mijn wildste gedachten averij liepen op de

zachtheid van je porseleinen gezicht die het masker deed verbleken

tot een schaduw van het uiterlijke behang van de wereld waarin wij dansten.

 

Achter een Venetiaans masker was je de cipier van je verzuchtingen en

de begrenzer van je eigen passies die de wereld durfden te trotseren

met een blik die je me toewierp als een degen gericht op mijn hart om

een duel aan te gaan die geen secondanten zou dulden en die levenslang

was in het encryptische moment van een zuivere emotie, het masker

diende niet meer te vallen, je ogen spraken de vrijstelling uit van onze liefde.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *