Wakker worden met het aanblik van je zwarte haren die het hoofdkussen
naast mij konden vullen als een vloeiende golf van finesse en tederheid was hemels
in het moment dat het zonlicht doorbrak in het gebrandschilderd glasraam die een
caleidoscoop werd die een betoverende signatuur plaatste op je gezicht wachtend op het
ogenblik dat je ogen zouden openen om met succes te wedijveren met de zon.
Wakker worden naast jou en je lichaam zien bewegen op het ritme van je ademhaling,
zoals de golven ’s morgens zachtjes de stranden strelen en kussen, was een cadeau
dat ik mocht aannemen elke morgen telkens weer, in de geur van je parfum die
mijn neusvleugels prikkelden en ik als een kind lag te wachten hoe je loyaal elke
dag mij zou begroeten met een engelen glimlach en de ondeugendheid in je pupillen.
Wakker worden was telkens de wedergeboorte van ons verhaal, de energie waarvan
we elke dag dronken in iedere seconde van ons leven, het ontbijt van ons verlangen.
Elke ochtend openden je prachtige ogen als hemelsluizen die me konden aankleden
met de geborgenheid van aangekomen zielen die samen hadden afgesproken op het
perron van hun lotsbestemming en samen trokken we de lakens nog eventjes over onze
lichamen als een beschermend sneeuwtapijt die onze passie voor eeuwig wou
geheimhouden in een verhaal die enkel wij konden neerschrijven in het boek der boeken.
Wakker worden zonder jou is een bitter zoete vrucht waarin ik je nog steeds zie
liggen elke dag als een doorzichtige schaduw, je parfum me nog steeds vergezelt
doorheen de dagen, en ik nog steeds je aanrakingen voel die me steeds weer
herinneren aan de helft van mijn ziel, die nu in de hemelen in de wachtzaal zit.
Wakker worden zonder jou is een nachtmerrie…
Amor Aeternus….
