Wanneer ik mijn gebarsten pupillen laat bedekken door het sluiten
van mijn ogen probeer ik je krampachtig in te beelden terwijl de eerste ijsvlokken
als feeën mijn gezicht beroeren in de periode waar de engelen het eventjes
overnemen van de kwelduivels , in de magie van de ijskristallen zie ik terug de blik
in je ogen die de sneeuw kon bevelen te vallen op het ritme van je ademhaling.
Ik zie nu al de ijskristallen smelten op het nocturne palet van je zijden haren en
je ogen die me aankijken als sterren in de nacht die de hoop van een desolate
liefde doorsturen in de blikken van kinderen als cadeaus afkomstig van de
sterren voor mensen, omdat hoop altijd zal sluimeren in de zielen van dromers.
Wanneer ik aandachtig luister in de ijzige wind hoor ik je naam zichzelf tot
leven fluisteren in het gelach van kinderen die in adoratie kijken naar de
naaldbomen die versierd zijn met de intenties van verliefden omdat er soms een
adempauze is in tijden waar de duivels nu de harp hanteren en engelen de viool.
De wurggreep van de koude doet me paradoxaal denken aan de warmte van je
lichaam, de wensen van mensen, zijn kleine herinneringen aan de kansen die personen
krijgen wanneer hun zielen crashen in een passionele alles of niets energie.
Wanneer ik de kerstboom zie, denk ik aan het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg;
je kussen die mijn ziel beter verwarmden dan eender welk haardvuur, en onze
ogen liet dansen op een sneeuwtapijt waarna onze namen smolten in het ijs.
Bij het aftellen van de seconden zie alleen ik dat de klok is gestopt in mijn gedachten.
In mijn champagne glas proef ik niet alleen de nectar van de goden maar vooral de
smaak van je lippen geflambeerd met het parfum van je hart en je pure ziel.
Yeongwoni
